امروز: چهارشنبه 04 تیر 25

یادداشت مهرزاد دانش برای فیلم «درباره الی...» و این اوضاع و احوال؛
در این فضا تماشایش یک غنیمت دلنشین است


 

 مهرزاد دانش: اکنون که در فضایی پرالتهاب در دوران پساانتخاباتی قرار گرفته‌ایم و هر کس از ما - با هر رأی و دیدگاه - نگران به محیط پیرامونی جامعه می‌نگرد، طبعاً گفتمان‌های سیاسی و کنش‌های اجتماعی غالب بر هر نمود رفتاری و فکری هستند و سایر ابعاد زندگی تا حد زیادی ورای این مباحث قرار گرفته‌اند. در این میان شاید سخن گفتن از سینما و مصداق‌های معاصر آن، کمی تا قسمتی بیرون از این فضا جلوه نماید و به مثابه امری نامربوط به نظر آید. اما تصور می‌کنم اتفاقاً در چنین ساحت‌هایی سینما نقشی بسزا ایفا می‌کند و به عنوان عنصری روشنفکرانه قادر است تا احساس‌های برانگیخته را پالایش یافته‌تر جلوه دهد و در مسیری شسته رفته‌تر هدایتش کند.

در روزگارانی که فتنه از اطراف و اکناف می‌بارد، سینما - و در ابعاد کلی‌اش هنر - به مثابه چتری است تا در پناه آن، حس آشفته خود را سامانی التیام‌گونه ببخشیم و افکار گسسته‌مان را به بازخوانی‌ای معطوف به انسجام بگذاریم. بدیهی است که منظور از سینما نه مصداق‌های سخیف آن، بلکه جلوه‌های متعالی‌اش است؛ جلوه‌هایی که مخاطب را فارغ از شعار و سطحی‌نگری نگه می‌دارد و او را به سمت لایه‌های عمیق‌تر ادراک پیش می‌برد. اکنون که از قضا، یکی از نمونه‌های این نوع سینما روی پرده‌ سینماها به اکران گذاشته شده است، فرصتی پربهره است تا از پس کوران سیاست، درون سالن تاریک نمایش بخزیم و اندکی در باب روابط انسانی خویش که روی پرده جادو انعکاس پیدا کرده است به غور بنشینیم. فیلم درباره الی، مجالی گرانقدر در این اوضاع و احوال است.

در کشاکش موجود، تماشای فیلمی که بی‌تکلف اما دقیق و ظریف از اساسی‌ترین هسته‌های وجودی ما آدمیان - و به ویژه اقشار متوسط جامعه که نه چنان گرفتار معیشتند که از اندیشه بازمانند و نه چنان در عیشند که از معنا - سخن می‌گوید غنیمتی دلنشین است. فرهادی و همکارانش در این فیلم مخاطب را در معمایی فرومی‌برند که با باز شدن نخ‌های گره‌اش، کلافی پیچ در پیچ در ذهن و روانش تابیده می‌شود و او را در ساحتی پیچیده قرار می‌دهند که مفاهیمی از قبیل قضاوت، راستی و دروغ، عشق، سرنوشت محتوم بشری، مذهب، اخلاق، سوءتفاهم‌هایی که از دل سادگی و صمیمیت فاجعه می‌آفرینند و. . . درونش غوغا می‌کند.

درباره الی ماجرایی ساده را محمل قرار می‌دهد تا از ورایش به ژرفنای روان نقب بزند و چقدر در این وانفسای بیرونی، این نقب درون، هم‌سنخ با احساسات و افکار برانگیخته کنونی به نظر می‌آید. طبعاً اشتباهی بزرگ است که اگر درباره الی را طبق تعاریف متداول فنی، سینمایی سیاسی و حتی اجتماعی بینگاریم؛ چه آن که این اثر اساساً فیلمی به شدت انسانی است و البته اگر واحد اصلی سیاست و اجتماع را انسان به حساب آوریم که همین نیز هست، آن گاه می‌توان با نگاهی تأویلی و عمیق، درباره الی را هم دور از این حوزه‌ها محسوبش نکرد.

در درباره الی با نگاهی دوباره به مقوله «خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم» که هم در ساختار روایی فیلمنامه جاری است و هم در زمینه‌های محتوایی آن، موضعی دیگرگون به موقعیت پیرامونی خویش اتخاذ خواهیم کرد و دوگانه‌هایی از قبیل «خوشبختی / نکبت»، «صدق/کذب»، «حق/باطل»، و... را با در نظر گرفتن فاصله‌ای نازک‌تر از نخ، به داوری خواهیم گرفت؛ داوری‌ای که خود البته بنیانش بر آجری است که با وقوع ماجرایی جدید در این پازل هستی، چرخشی نوین به خود می‌گیرد و افق دید را به سمتی دیگر می‌گرداند.

شاید در فضای کنونی، چندان حوصله فیلم و سینما را نداشته باشید و بیش‌تر راغب باشید در دنیای اخبار و بیانات و رجال مربوطه سیاحت کنید، اما حضورتان در مقابل فیلمی همچون درباره الی، نه تنها هرگز پشیمانتان نخواهد کرد که برعکس انگاره‌های ذهنی و روحی تان را در این وضعیت، جهتی انسانی‌تر، اندیشناک‌تر و تبلوریافته‌تر خواهد بخشید.


سینمای ما


 نوشته شده توسط علی بیدار در پنج شنبه 88/4/11 و ساعت 1:4 صبح | نظرات دیگران(یک)

جایزه ویژه لس آنجلسی ها به فیلم ضدایرانی«سنگسار ثریا م.»
ایسنا - اعطای جایزه بهترین فیلم جشنواره لس‌آنجلس از نگاه تماشاگران به فیلم ضدایرانی «سنگسار ثریا م.»، گواه دیگری برای اثبات رویکرد ضدایرانی سینمای آمریکا و تلاش هالیوود برای استفاده از سینما به‌عنوان یک ابزار سیاسی است.

جشنواره فیلم لس‌آنجلس شب‌گذشته درحالی به‌کار خود پایان داد که اعطای جایزه به فیلم ضدایرانی «سنگسار ثریا م.» را دقیقا می‌توان در راستای "سیاست‌های ضدایرانی هالیوود" و "تخریب چهره‌ ایران در غرب" توصیف کرد.

این فیلم به‌کارگردانی «سیروس نورسته»، کارگردان ایرانی مقیم آمریکا براساس کتابی به‌همین نام نوشته‌ی

«فریدون صاحب‌جمع» ساخته شده است که «شهره آغداشلو» و «جیم کویزل» در آن بازی کرده‌اند.

درحالی‌که نمایش فیلم‌های ضدایرانی «300»، «پرسپولیس»، «کشتی‌گیر» و تحریف تاریخ باستان ایران در فیلم «اسکندر» موجی از اعتراض ایرانی‌های داخل و خارج از کشور را طی دو سال اخیر برانگیخته‌اند، سیاست‌های ضدایرانی هالیوود این‌بار مذهب را دستمایه خود قرار داده است.

هالیوودی‌ها برای ساخت این فیلم ضدایرانی که به ادعای سازندگان آن براساس داستانی واقعی ساخته شده، 5 میلیون دلار هزینه کرده‌اند که نشانه‌ای از رویکرد جدید سینمای غرب علیه ایران است.

اکران این فیلم ضدایرانی که به زبان فارسی است، از 26 ژوئن در سینماهای آمریکا آغاز شده است.
---------------------------------------------------------------------------
سایت های زیر در رابطه با فیلم است
 

 نوشته شده توسط علی بیدار در سه شنبه 88/4/9 و ساعت 1:5 صبح | نظرات دیگران(بدون)

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد،

نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم

چه خواهد ساخت،

ولی بسیار مشتاقم

که از خاک گلویم سوتکی سازد،

گلویم سوتکی باشد

به دست کودکی گستاخ و بازیگوش،

و او یکریز و پی در پی

دم خویش را بر گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد.

بدین سان بشکند در من

سکوت مرگبارم را…

دکتر علی شریعتی

 

علی شریعتی از آنهایی بود که مرده بود پیش از آنکه بمیرد.


 نوشته شده توسط علی بیدار در دوشنبه 88/4/8 و ساعت 1:41 صبح | نظرات دیگران(بدون)

چرا قیصر فیلم ماندگاری است؟ دکتر شریعتی می‌گفت...
 داریوش ارجمند ماندگاری فیلم "قیصر" در چهل سالگی را آن ناشی از نگاه واقعگرایانه آن دانست و با ذکر خاطره‌ای از توجه دکتر شریعتی به این فیلم گفت.
ارجمند که در فیلم "اعتراض" کیمیایی ایفای نقش کرده، نگاه واقعگرا را یکی از دلایل موفقیت فیلم "قصیر" دانست و با عنوان اینکه این فیلم برخلاف دیگر فیلم‌های آن زمان در‌وهم وخیال نمی گذشت، افزود:« این فیلم زندگی واقعی مردم را درابعادی تکان دهنده درمقابل سینمای خیالی به نمایش گذاشت.»

 بازیگرفیلم "اعتراض" درباره علت استقبال گسترده مردم ازاین فیلم تصریح کرد:« این فیلم با استفاده از تکنیک واندیشه‌ای نو و ارائه بازیهای خلاقانه به قشر فرودست جامعه و دغدغه‌های آنها پرداخته که سبب می‌شود تا مخاطب با شصیت‌های فیلم حس همذات‌پنداری پیدا کند و این گامی موثر در جهت توجه مردم به این فیلم است.»
او با بیان اینکه "دفاع فردی ومبارزه یک تنه قیصردربرابرظلم اعمال شده بر طبقه‌ای خاص در میان مردم بازتاب خوبی داشت"، گفت:« در برهه‌ای که از اوضاع و احوال اجتماع، رفتارهای قشر ویژه‌ای از مردم را مد نظر داشت، کیمیایی توجه خود را به سمت عامه مردم متوجه کرد و آنها را به تصویر کشید.»
داریوش ارجمند با تاکید اینکه "قیصر" موج نویی در سینمای ایران ایجاد کرد، گفت :« هرچند پیش از "قیصر" تلاش‌هایی برای تصویر کردن واقعیت صورت گرفت که حاصل آن فیلم‌هایی چون "خشت و آیینه" ابراهیم گلستان و"شب قوزی" فرخ غفاری بود اما از آنجا که این فیلم‌ها با استقبال مردم همراه نبودند، نتوانستند جریانی را در سینمای ایران ایجاد کنند.»
این بازیگر، فیلم "قیصر"را متعلق به دورانی خاص دانست و اضافه کرد :« این فیلم در آن زمان رسالت ویژه‌ای را برعهده گرفت و نبض زمانه خود را به صدا در آورد.»
بازیگر فیلم "ناخدا خورشید" ادامه ندادن روند واقعگرایی در کارنامه پس از انقلاب کیمیایی را ناشی از تغییر دیدگاه این کارگردان دانست وگفت:« البته "اعتراض" فارغ از اینکه درآن بازی کرده‌ام فیلمی است بر آمده از واقعیت‌های اجتماعی که به زعم بسیاری بهترین فیلم پس از انقلاب مسعود کیمیایی محسوب می شود.»
وی به خاطره‌ای ازدکترعلی شریعتی اشاره کرد و گفت :« فیلم "قیصر" را به همراه دکتر شریعتی دیدم. او نظر بسیار مثبتی درباره این فیلم داشت. پس از تماشای فیلم، او درکلاس این مساله را مورد توجه قرار داد و عنوان قیصر را استعاره‌ای از شکست شاه عنوان کرد.»
وی درادامه خاطره طنز دیگری ازدکترعلی شریعتی بازگو کرد و ادامه داد:« دکترشریعتی با اشاره به صحنه‌ای از فیلم که قیصر پاشنه کفشش را ور می‌کشد، گفت من جورابی مشابه جوراب قیصر دارم که با تصور اینکه مختص بچه خوشتیب‌هاست از پوشیدن آن اجتناب می کردم، اما حالا با دیدن اینکه طبقه عام اجتماع هم از این جوراب ها می پوشد دیگر نگران این شبهه نیستم.»
این بازیگردر پایان گفت :« این خاطرات را از این لحاظ بیان می‌کنم که درباره این فیلم بسیار گفته شده و بنابراین بهتر است به ناگفته‌ها بپردازیم،هرچند که این خاطرات نیز به خاستگاه اجتماعی و اندیشه جاری در این فیلم اشاره دارد.»

 

منبع: سینمای ما
سالگرد علی شریعتی چند روز پیش بود.

 

«قلم توتم من است.

قلم توتم ماست.

به قلم سوگند، به خون سیاهی که از حلقومش می چکد سوگند،

به رشحه خونی که از زبانش می تراود سوگند،

به ضجه های دردی که از سینه اش برمی آید سوگند،

که توتم مقدسم را نمی فروشم.

به دست زورش تسلیم نمی کنم

به کیسه زرش نمی بخشم

به سرانگشت تزویرش نمی سپارم

دستم را قلم می کنم و قلمم را از دست نمی گذارم.

چشمهایم را کور می کنم

گوشهایم را کر می کنم

پاهایم را می شکنم

انگشتانم را بند بند می برم

سینه ام را می شکافم

قلبم را می کشم

حتی زبانم را می برم و لبم را می دوزم

اما

قلمم را به بیگانه نمی دهم

 

دکتر علی شریعتی

 

 


 نوشته شده توسط علی بیدار در یکشنبه 88/4/7 و ساعت 3:21 صبح | نظرات دیگران(بدون)

 

این هم لینک خوبی درباره فیلم درباره الی است http://www.irplaces.com/vbulletin/showthread.php?s=d7eb40dfc373d1c7b2c24bccd4fd119d&t=5351


 نوشته شده توسط علی بیدار در جمعه 88/4/5 و ساعت 12:25 صبح | نظرات دیگران(بدون)
<   <<   41   42   43   44   45   >>   >
درباره خودم
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 11
بازدید دیروز: 37
مجموع بازدیدها: 409049
جستجو در صفحه

خبر نامه